قالب ها و تمرین های بازی های کوچک در فوتبال پایه
فوتبال اساساً از دو ایده تشکیل شده است : به ثمر رساندن گل و جلوگیری از گل زنی حریفان.
بهترین روش برای تأکید بر این دروازه ، استفاده از قالبهای بازی کوچک و سازگار با تمرینات مختلف است.
- کوچکترین قالب نمایش 1 1 1 است.
- در این قالب ، جنبه های فنی مورد توجه قرار گرفته است
دریبل و محافظت از توپ.
- کودکان نیز باید یاد بگیرند که حضور خود را نشان دهند و به درستی از بدن خود استفاده کنند
- این بسیار ساده است "من و توپ"!
به محض اینکه یک شرکت کننده دیگر به تمرین اضافه شد ( 2 1v )شرایط تغییر می کند. کودک اکنون می تواند توپ را پاس دهد، باید تصمیم بگیرد (تنها خودش) کدام گزینه را انتخاب کند: توپ را نگه دارد یا آن را پاس دهد؟
سطح بعدی با داشتن چندین هم تیمی و حریف ، باید دید خود را بهتر کند ، مفهوم بهتری از تیم بازی وخلاقیت داشته باشد. هرچه تعداد شرکت کنندگان بیشتر باشد ، بازی پیچیده تر می شود. به همین دلیل مهم است که سنین کودکان را در نظر بگیریم و به آنها اجازه پیشرفت از بازی های کوچک تا مسابقات در زمین های بزرگ را دهیم.
نکته مهم دیگر: در بازی های کوچک ، کودکان با توپ تماس زیادی دارند و نمی توانند "پنهان شوند". در مقابل ، آنها باید به طور جدی توپ را دنبال کنند. بازی های کوچک دستی بسیار هیجانگیز است. آنها نباید بازی را سطح پایین در نظر بگیرند و مسابقه نباید خیلی طول بکشد. جایگزین ها باید کنار زمین در دسترس باشند و مرتباً از آن استفاده می شود. این اجازه می دهد تا ریتم بازی / ورزش در سطح بالایی ادامه یابد.
بسته به سن و مهارت ، از فرمت های بدون دروازه بان نیز می توان استفاده کرد. در ابتدا ، مهم است که اطمینان حاصل کنید که به راحتی می توان گل را به ثمر رساند. این کار کودکان را به سمت گل زدن ترقیب می کند و همچنین تکنیک را آموزش می دهد. بازیکنان قوی به ضد حمله بیشتری احتیاج دارند و باید در هنگام فشار ، یاد بگیرند که گل بزنند. این امر نیاز به تکنیک بهتر ، در سطح پیشرفته تری دارد ، بنابراین نیاز به
معرفی دروازه بان ها است. همچنین آموزش تاکتیکها به دروازه بان ها اهمیت دارد. بازی های گل کوچیک (در زمین های کوچک) برای آموزش دروازه بان ها در مورد جنبه تاکتیکی بازی (شوت روی دروازه ، موقعیت های با فشار زیاد ، فرصت های شروع حمله یا ضد حمله و غیره) فوق العاده هستند.
به طور خلاصه ، در بازی های کوچک بازیکنان تماس بیشتری با توپ دارند، آنها پاس بیشتری می دهند و بیشتر در موقعیت های 1 به 1 می رسند. تکرار موقعیت هایی که در آنها باید تصمیم گیری کنند ، به کودکان کمک می کند تا یاد بگیرند و یک تجربه مثبت کسب کنند. مشارکت فعال آنها در بازی باعث افزایش لذت آنها از بازی می شود. بازی برای آنها راحت تر است و از همه مهمتر ، کودکان از خود لذت می برند و با توپ در پاهای خود آزادی بیان دارند.