روش های درمانی، ترمیم و پیشگیری شکستگی استرسی پا

هر دو گزینه درمان های غیر جراحی و جراحی برای درمان شکستگی های استرسی پا استفاده می شوند. اکثر شکستگی های استرسی بدون جراحی درمان می شوند و بیشتر ورزشکاران قادرند طی ۲ تا ۸ هفته به فعالیت های طبیعی خود بازگردند. روشهای درمانی غیر جراحی شکستگی استرسی پا برای این که شکستگی استرسی پا بهبود یابد، بیشتر پزشکان به ورزشکاران توصیه می کنند فعالیت هایی را که باعث درد می شوند متوقف یا اصلاح کنند. علاوه بر جلوگیری از انجام فعالیت های خاص، پروتوکل RICE نیز توصیه می شود.
از آنجایی که محدود یا متوقف کردن تمام فعالیت هایی که باعث افتادن وزن بر روی پا می شوند در طی دوره درمان واقعا عملی نیست، مصدومان حداقل باید از فعالیت هایی که باعث ایجاد آسیب شده اند اجتناب نموده و یا آن ها را اصلاح کنند. علاوه بر پروتوکل RICE، پزشک ممکن است موارد ذیل را پیشنهاد کند: . مصرف داروهایی مانند ایبوپروفن (ادويل)، ناپروکسن (اليو) یا استامینوفن (تایلنول) جهت کاهش درد و تورم. . استفاده از کفش های محافظ مانند کفش های با تختهای سفت، صندل های تخت چوبی یا بریس های کوتاه مخصوص شکستگی. کفش های محافظ باعث کاهش استرس وارده به پا می شوند. . استفاده از گچ یا آتل برای حفظ وضعیت استخوان ها در وضعیت ثابت تا بهبودی کامل و
کاستن استرس وارد شده به پا شکستگی های استرسی استخوان های متاتارسال در مقایسه با سایر استخوان ها مدت زمان طولانی تری برای بهبود نیاز دارند. . استفاده از عصا جهت برداشتن وزن از روی پای آسیب دیده. . مصرف مکمل های روزانه مانند ویتامین D یا کلسیم در شرایطی که شکستگی استرسی در نتیجه کمبود مواد غذایی است. اگر شکستگی استرسی پا با درمان های غیر جراحی بهبود نیافت، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند.

ترمیم شکستگی استرسی پا

بهبودی کامل شکستگی استرسی پا می تواند بین ۲ تا ۸ هفته طول بکشد. ترمیم شکستگی های جدی تر ممکن است طولانی تر شود و به روش های درمانی نیز نیاز داشته باشد.
به منظور تأیید ترمیم شکستگی استرسی پا پزشک ممکن است درخواست عکس برداری بدهد. به طور کلی، ورزشکار زمانی می تواند فعالیت های شدید و حرفه ای خود را از سر گیرد که توانسته باشد برای مدت طولانی فعالیت های سبک تر را بدون درد انجام دهد. اصلاح برنامه های تمرینی جهت جلوگیری از آسیب دیدگی مجدد از آن جا که شکستگی های استرسی اغلب نتیجه استفاده بیش از حد یا فعالیت های تکراری هستند، پزشک ممکن است روزهای استراحت را در برنامه ورزشی یک ورزشکار بگنجاند. علاوه بر این، ترکیب تمرینات مانند شنا یادوچرخه سواری ممکن است به جلوگیری از وخیم تر شدن شکستگی استرسی یا آسیب مجدد استخوان کمک کند.

پیشگیری از شکستگی استرسی پا

بیماران با سابقه شکستگی استرسی قبلی در معرض خطر بیشتری برای ایجاد شکستگی های استرسی در آینده هستند، بنابراین تنظیم مناسب فعالیت ها، تغذیه و سایر ریسک فاکتورها برای جلوگیری از ایجاد شکستگی استرسی مجدد ضروری است.