وقتی تاج از سر یحیی افتاد
پرسپولیس زودتر از آنچه بدبین‌ترین طرفدارانش تصورش را می‌کردند، جام را به رقیب سنتی واگذار کرد.
پنج سال زمان زیادی برای قهرمانی‌های متوالی یک تیم فوتبال، به خصوص در سطح فوتبال ایران است اما حتی اگر سرمربی تیمی باشید که دو قهرمانی پشت سر هم را به ارمغان آورده و تیم را تا فینال لیگ قهرمانان آسیا پیش برده، بازهم تضمینی نیست که در روز شکست از گزند انتقادات تند و تیز در امان باشید. این شرح حال یحیی گل‌محمدی در شبی است که تیم او از کورس جا ماند و اندک امیدش برای دستیابی به قهرمانی هم بر باد رفت.
برای یحیی گل‌محمدی احتمالا تلخ‌تر از هرکس دیگری است که اتفاقات فصل را مرور کند؛ اینکه چه زمانی قافیه را واگذار کرد و چرا؟ علت‌یابی اینکه چرا تیمش در بازیهای ساده امتیاز از دست داد و نبردهای بزرگ را به سود خود خاتمه نداد. حتی اگر تساوی برابر هوادار و شکست مقابل صنعت نفت با پیروزی بر استقلال و سپاهان همراه می‌شد، پرسپولیس تا پایان فصل حرفی برای گفتن در مورد قهرمانی داشت اما حالا...
یحیی شش هفته پایانی که بعد از تعطیلات نسبتا طولانی آغاز شد را با انگیزه ویژه استارت زد. جمله «لیگ تازه شروع شده» از زبان او بیرون آمد و نشانگر عزم راسخ برای نتایج و جبران اختلاف شش امتیازی بود و اتفاقا پیروزی برابر پیکان، همه چیز را رویایی نشان داد تا اینکه 5 امتیاز در جدال با نمایندگان اصفهان از کف رفت تا سرمربی پرسپولیس با چهره مغموم از پله‌های ورزشگاه سیرجان پایین بیاید و به سمت رختکن برود.
شاید حتی بعد از باخت به سپاهان در فینال جام حذفی 91-92 نیز چنین فشاری روی سرمربی پرسپولیس وجود نداشت. او که دو سال قبل در هفته بیست و ششم قهرمانی را برای تیمش به ارمغان آورد، این بار از روی سکو یکی پس از دیگری نتایج ناامیدکننده تیمش را دید تا به شکلی ناباورانه جام را به حریف واگذار کند؛ شاید بدبین‌ترین هوادار پرسپولیس و منتقد یحیی هم تصور نمی‌کرد جام انقدر زود به رقیب برسد.
اما فردا روز تازه‌ای است که برای پرسپولیس و یحیی از راه خواهد رسید. روزی که پرسپولیس و سرمربی‌اش باید ماموریت حفظ جایگاه دومی را دنبال کنند و سپس وقت برای سایر ماجراها بسیار خواهد بود.