زندگینامه روبرتو باجو

روبرتو باجو که دم اسبی الهی نیز نامیده می شود، زاده ۱۸ فوریه ۱۹۶۷، کالدوگنو، ایتالیا 2ص2، بازیکن فوتبال حرفه ای ایتالیایی است که به طور گسترده یکی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال کشورش محسوب می شود. او در سال 1993 برنده جایزه بهترین بازیکن سال فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) شد. او همچنین به دلیل از دست دادن ضربه پنالتی که باعث پیروزی برزیل در فینال جام جهانی 1994 شد در بین هواداران فوتبال مشهور است.
باجو اولین بار در سال 1982 با تیم دسته پایین ویچنزا فوتبال حرفه ای بازی کرد. در سال 1985 به فیورنتینا در فلورانس پیوست، یکی از اعضای لیگ برتر ایتالیا، سری آ. باجو با فیورنتینا به شهرت رسید و دم اسبی متمایز او در سراسر کشور مشهور شد. زمانی که او در سال 1990 با مبلغی بی سابقه به یوونتوس منتقل شد، شورش هایی در فلورانس رخ داد. باجو در اولین بازی خود مقابل فیورنتینا به عنوان عضوی از یوونتوس، از زدن یک ضربه پنالتی امتناع کرد، اقدامی که او را برای هوادارانش در فلورانس محبوب کرد اما طرفداران تیم جدیدش را بیگانه کرد. روابط دشوار او با هواداران یوونتوس در سال‌های بعد هموار شد زیرا باجو این تیم را به قهرمانی در جام اتحادیه اتحادیه‌های فوتبال اروپا (یوفا) در سال 1993 و قهرمانی سری آ در سال 1995 رساند.

بلافاصله پس از آن قهرمانی، او به آث میلان منتقل شد، جایی که او نقش مکمل را ایفا کرد زیرا تیم جدیدش در اولین سال حضورش در آنجا قهرمان سری آ شد. با این حال، بقیه دوران تصدی باجو در میلان موفقیت خاصی نداشت و او در سال 1997 با بولونیا قرارداد امضا کرد تا بتواند حرفه خود را احیا کند. او در طول فصل 1997-1998 22 گل به ثمر رساند و سپس قرارداد پر سودی را با اینترمیلان امضا کرد. باجو دو فصل را در اینتر گذراند و سپس با چهار سال بازی برای برشا، دوران حرفه‌ای خود را به پایان رساند.
باجو اولین بازی ملی خود را برای ایتالیا در سال 1988 انجام داده بود. او عمدتاً به عنوان بازیکن تعویضی در جام جهانی 1990 بازی کرد، اما چهار سال بعد برای ایتالیا بازی کرد و ایتالیا به فینال مقابل برزیل صعود کرد. با تساوی بدون گل پس از بازی قانونی و دو وقت اضافه، بازی به ضربات پنالتی کشیده شد. در حالی که ایتالیا در ضربات 3-2 عقب بود، باجو آخرین ضربه تیمش را از بالای تیر افقی ارسال کرد و برزیل قهرمان جام جهانی شد. زمان بازی او در جام جهانی 1998 محدود بود، اما او دو بار در این مسابقات گلزنی کرد و با گلزنی در سه جام جهانی اولین ایتالیایی شد.

باجو پس از بازنشستگی از بازی در سال 2004، به خاطر تلاش‌های خیریه‌اش، از جمله تبدیل شدن به سفیر جهانی سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد در سال 2005، بسیار مورد تحسین قرار گرفت. او از سال 2010 به عنوان مدیر فنی فدراسیون فوتبال ایتالیا خدمت کرد. تا 2013. زندگی نامه او، "هدفی در آسمان" ، در سال 2002 منتشر شد.