حفظ توپ در فضا
فوتبالیست هاي رده بالا، در اثر تمرینهاي مداوم و پیگیر به مدت زیاد، حتی تا موقعی که خستگی جسمانی فرا نرسد قادر به حفظ توپ با قسمتهاي مختلف بدن هستند. هماهنگی عصبی - عضلانی نیز نقش عمدهاي در این مهارت دارد.

هرچند میتوان با روي شانه ها، پشت گردن و کناره هاي داخلی و خارجی پا این مهارت را تمرین کرد، در مراحل اولیه به ترتیب روي پا، روي ران و سر (قسمت پیشانی) سطوح مناسبتري هستند. براي آشنایی با چگونگی تمرین با سه سطح اشاره شده در بالا، در اینجا آنها را توضیح میدهیم.

حفظ توپ در فضا با روي پا
حرکتی است براي گرم کردن، افزایش مهارت و دقت و شیرین کاريهاي مختلف که در نهایت به آشنایی فرد به توپ و انس گرفتن به آن میانجامد. منظور از این مهارت در حرکت نگهداشتن توپ در هوا با زدن ضربه هاي بلند و کوتاه روپایی به آن است.
براي ضربه از رویه پا یعنی جایی که بندهاي کفش بسته میشود، استفاده میکنند. ارتفاع تـوپ بـا چـرخش بدور خود روي پا شروع و تا ارتفاع دلخواه بالاتر میرود.

حفظ توپ در فضا با روي ران
این حرکت هم براي گرم کردن و هم آشنایی و خو گرفتن با توپ انجام میشود. در اجراي این تکنیک نیز هماهنگی و حرکتهاي موزون هر دو پا اهمیت دارد. سطح تماس در این مهارت بیشتراست، بنابراین باعث افزایش دقت میشود .روش کار این است که ابتدا ران به حالت افقی در میآید (با خم کردن ران) و در حالی که زانوي پاي ضربه زننده نسبت به ران حالت زاویه قائمه دارد، با وسط ران یعنی جایی که عضله راست رانی واقع است به توپ ضربه زده میشود.

روش کنترل با توجه به اعضاي مربوط به صورت زیر است:
پاي تکیه: این پا از مفصل زانو خم میشود و قبل از رسیدن توپ روي پنجه قرار میگیرد و در مسیر حرکت توپواقع میشود.

پاي کنترل: این پا از زانو خم و پنجه آن مقداري متمایل به پایین میشود به طوري که زاویه بین پنجه پا و سـاق بیش از90 درجه میشود. پا از مفصل ران خم و بالا آورده میشود تاجایی که نسبت به زمین به طـور مـوازي قـرار گیرد. قبل از برخورد و فرود توپ ران مقداري بالاتر برده میشود و به محـض تمـاس تـوپ بـا روي عضـلات چهـار سررانی به تدریج پایینآورده میشود تا شتاب توپ خنثی وکنترل شود.

بالاتنه: چشمها توپ را تعقیب میکنند و به محض برخورد توپ با روي ران بالاتنه کمی به جلو متمایل میشود تـا پوشش روي توپ بهتر انجام گیرد. دستها نیز براي حفظ تعادل در دو طرف بدن مطابق شکل باز میشوند.

حفظ توپ در فضا با سر
ابتدا سر کاملاً به عقب برده میشود به طوري که زاویه پیشانی نسبت به افق کمتر شود تا بتوان با قسمت مسطح پیشانی به توپ ضربه زد و آن را در فضا حفظ کرد. در اجراي این تکنیک میتوان یک پا را جلوتر از پاي دیگر یا هردو پا را در عرض یکدیگر قرار داد.
در این حال استفاده از انتقال نیروي زانو، لگن و ستون فقرات به گردن براي اعمال نیرو به تـوپ اهمیـت بسـیاري دارد. از خم شدن ستون فقرات به عقب و نیز در استفاده صرف از نیرويگردن باید اجتناب شود. دستها به حالت بازند و در حالی که از مفصل آرنج خم شدهاند براي حفظ تعادل بالا آورده میشوند و چشم مسـیر حرکت توپ را تعقیب میکند.